Author's note: เรื่องของเรื่องที่ทําให้ดิฉันต้องมาเพ้อเจ้อคือ ดิชั้นเกิดมาในครอบครัวเฉยๆ แต่หน้าตาดิชั้นอย่างอุบาทว์ คือดิชั้นตั้งแต่เด็กๆมาไม่มีเพื่อนคบเลย ทําดีให้เท่าไหร่ก็โดนแกล้ง ไปเข้าค่ายเนตรนารี เพื่อนๆยังรังเกียจ ไม่กล้าเข้าใกล้ ทํางานกลุ่มดิฉันก็ต้องทําเดี๋ยวคนเดียว เพราะเพื่อนฉันไม่อยากร่วมกลุ่มกับดิฉัน
ดิฉันจะมาเล่าเรื่องที่ดิฉันไม่อาจลืมได้ที่เกิดขึ้นที่ hostel และเรื่องที่จะเล่านี้จะบรรยายเหตุการณ์ในแต่ที่ๆพัก อาจจะเป็นเวอร์ไปนิด ขออภัยนะคะ
เรื่องนี้เกิดขึ้นมาสัก 2-3 เดือนได้แล้วหละ ดิฉันไม่มีวันลืมเรื่องราวนี้ได้เป็นอันขาด เป็นอะไรที่ชีวิตคนหน้าตาอัปลักษณ์อัปรีย์อย่างดิฉันไม่คิดคาดฝันมาก่อนว่าจะได้มีโอกาสเช่นนี้ แต่เอามาเพ้อเจ้อซะงั้น (คือลองคิดว่าถ้าเป็นคนอื่นมาเล่าเรื่องแนวๆนี้ เราคงว่าเขาประสาทแน่ๆ เพ้อเจ้อไม่ทํางานการ) ขอเล่าตามเหตุการณ์ และความคิดเลยนะ
เมื่อวันที่ 1 กันยา ดิฉันจัดข้าวของเตรียมจะไปเที่ยว ที่ๆดิชั้นได้แพลนว่าจะไปเมื่อ3-4เดือนก่อน คือดิฉันมีอาชีพฟรีแลนซ์อะค่ะ ตอนที่แพลนชั้นก็ทํางานหนักมาก คิดว่าน่าจะมี เงินพอไปเที่ยวและพักห้องพักส่วนตัว ซึ่งส่วนตัวดิฉันเคยไปBackpack แล้วพบประสบการณ์ยวดแย่มากๆ และไม่คิดจะไปพักhostelอีกแล้ว แต่คนเรายิ่งเกลียดก็ยิ่งเจอนะคะ เพอญช่วงปีนี้ดิฉันไม่มีงานอย่างที่คาดคิด จึงทําให้งบน้อยมากกกกกก
"ดิฉันจะต้องไปพัก hostel อีกแล้วหรือนี้? ฉันจะซวยโดนอิกนอร์อีกแล้วหรือ?" ฉันคิดก่อนออกเดินทางไป คงเพราะดิชั้นเป็นเอเชี่ยนตัวเตี้ย รูปร่างแย่ ไม่สวย แต่ดันทําอะไร รวดเร็ว เลยคงดูประหลาดกับมนุษย์ทุกคน ที่ฉันพบเจอ
เดินทางได้6 ชม.กว่าๆ ก็ถึงจุดหมาย และก็ไปที่พัก (ห้องรวม 20 คน) พอไปถึงที่พัก (บลาๆ เสร็จ) เข้ามาในห้องตอนแรกดิฉันแปลกใจมาก ทําไมที่นอนที่นี่ติดเป็นคู่ๆ แบบไม่ เว้นระยะเลย แปลกจากที่เคยไปพักที่ก่อนๆมากมาย
พนักงานก็ให้ดิฉันเลือกเตียงนอน... "สารร่างอย่างดิฉันนะเหรอคะ ไม่เห็นต้องเลือกเลยต้องอยู่เตียงที่ห่างไกลจากผู้คนที่สุดอยู่แล้ว" ดิฉันคิดในใจ ฉันก็เลือกเตียงที่อยู่ห่างจาก คนซ้าย กับ คนขวา ระกว่างกัน 2 เตียง
เสร็จก็เตรียมของออกมาจะอาบน้ํา เดินออกจากห้องไปก็ผ่านหนุ่มคนหนึ่ง หล่อ ล่ํา กําลังใส่เสื้อผ้าอยู่ ก็แค่นั้นแหละค่ะ ออกไปอาบน้ําเสร็จ และบังเอิญ ดิฉันเหนื่อยมาก เลย นอนพักเล่นแทบเล็ตไป
สัก ชม. 2 ชม ตอนนั้นก็เป็นเวลา 1 ทุ่มกว่าๆของที่นั่น หนุ่มหล่อผู้นั้น ก็มาพร้อมกับพนักงาน - เขามาให้พนักงานเปลี่ยนเตียงเขาค่ะเพื่อนๆ เขาบอกพนักงานพร้อมชี้นิ้วมายัง เตียงข้างดิฉัน ตอนแรกเราก็คิดว่าเตียงนั้นน้ําแอร์หยดเปียกหรอ พนักงานเขาเอาผ้ามาเปลี่ยนผ้าคลุม ดิฉันโล่งอกมากค่ะในขณะนั้น แต่เพื่อนๆคะ เปล่าเลยค่ะ หนุ่มคนนั้น กับพนักงานผู้นั้นแต่พนักงานผู้นั้นมองหน้าดิฉันแบบ เหมือนดิฉันเป็นคนขายหม้อหนะค่ะ เห้ออ ซวยจริงๆ ดิชั้น
แต่พนักงานก็เปลี่ยนเตียงให้พ่อหนุ่มแต่โดยดี แต่ดิฉันหนะสิคะ หายใจไม่ทั่วท้อง เกิดมาแค่คนไทยยังไม่เคยจะมาใกล้ชิดขนาดนี้ แต่นี้ฝรั่งสูงล้ําหล่อเหลา ผมบางๆน่ารัก สําเนียงบริติชจํา (และดิฉันได้ข้อมูลเขามาอีกที เข้าเป็นบริติชค่ะ)
ย้ายเสร็จพ่อหนุ่มก็นั่งบนเตียง จัดของเสร็จ ดิฉันกะจะทักซะหน่อย เพราะแหมไหนๆก็นอนติดซะจะไม่พูดคุยกันได้ไง เพื่อนร่วมที่พักก็ทักเขา และเขาก็ทักตอบนะคะ แต่เขาไม่พูด เยอะค่ะ โอ้ยยยย หนุ่ม สูง หล่อ ล่ํา เงียบ สําคัญที่สุดไม่รังเกียจเอเชี่ยน (เพราะดิฉันคิดแล้วคิดอีกมัน nonsenseมากที่จะเปลี่ยนเตียง ที่จริงๆเตียงนั้นก็ไม่มีอะไร)
**อันที่จริงๆที่ตอนแรกดิฉันจะไม่พัก hostel ก็เพราะโดน discriminate จากเพื่อนร่วมที่พักหนะแหละค่ะ ตอนนั้นดันเจอแต่พวกเมกัน และเมกันอีกนะแหละคะ ทําเรื่องใส่ดิฉันอีก แล้ว!! แต่คืนสุดท้ายที่ดิฉันพักนะคะ**
และแล้วพ่อหนุ่มก็คงไปเที่ยวเล่นตามภาษานักท่องเที่ยวยามค่ําคืน และคนอื่นๆ ในที่พักก็ไปหมด ทิ้งดิฉัน สาวน้อยเอเชี่ยนร่างบางอยู่ในห้อง ดิฉันก็เหนื่อยมากก ปวดหัวแต่นอน ไม่หลับเลยไปเดินเล่นแป็บนึง ก็กลับมาก็ยังไม่พบใครในห้อง ดิฉันก็นอนๆๆๆ จนประมาณ 4 ทุ่ม คนในที่พักก็ทะยอยกลับมานอนพักกัน บนสุด ๆ ล่างสุด
แต่พ่อหนุ่ม... พ่อหนุ่มเมื่อไหร่จะกลับมา ประมาณ 10 นาทีเขาก็มาค่ะ มาและเขาก็นอนข้างฉันแต่ดิฉันทําสิ่งอุบาทว์มากค่ะเพื่อนๆ ดิฉันหายใจแบบไม่เป็นจังหวะ เขาคงเห็นมั้งคะ เลยขึ้นไปนอนเตียงบน ดิฉันก็เออ "ดีเหมือนกัน ไม่งั้นฉันไม่ได้หลับแน่ๆ" เพื่อนๆรู้ไหมคะ ดิฉันนนอนคนเดียวมาเป็น10ปีแล้ว ล่าสุดที่นอนใกล้ชิดกันก็พ่อแม่นะแหละค่ะ
ฉันเลยหันไปด้านตรงข้ามเตียงเขา ซักพักก็หันกลับไป (ก็เกิดมาไม่เคยเจอใครมานอนใกล้ๆอยากเห็นหน้าชัดๆ และที่สําคัญเมืองที่ดิฉันไปเที่ยว นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่จะนอน แค่คืนเดียวค่ะ ดิฉันก็ต้องการอาหารสายตาบ้าง "เขามาเองนะคะ ดิฉันไม่ได้ไปเลือกนอนติดเขา" ฉันคิดตลอดๆ) เขากลับมานอนที่เตียงล้างแล้วค่ะ!!! แต่ดิฉันไม่รีระยะตอนนั้น นะคะ เพราะห้องเขาปิดไปตอน 4 ทุ่มหนะค่ะ
แต่คนในห้องที่ไหนไม่รู้เปิดโน้ตบุคเล่น ไฟสว่างกระจายๆ พระเจ้าช่วยกล้วยทอด เขานอนติดหน้าดิฉันเลยค้า ระยะประมาณ 20 ซม ได้เลยค่ะ ดิกหายใจไม่เป็นจังหวะ และ ความรู้สึกถึงลมหายใจเข้าออกของเขาก็มาประทะหน้าค่ะ
ฉันก็นอนไปอย่างนั้นหล่ะคะ และอะไรก็ไม่รู้ดล ใจฉัน เสียงเพลงทํานอง "ความรัก ศักดิ์ศรี รักไม่มีพรมแดนรักไม่มีศาสนา" อยู่ในหัวฉันทั้งคืนค่ะ ดูนาฬิกาอีกทีตี 3 ก็ข่มตานอน ซะ พระวันรุ่งขึ้นชั้นต้องออกเดินทางแต่เช้า
* * * * เดี๋ยวมาต่อนะคะ ดิฉันพิมพ์ไม่เก่ง แค่นี้ ดิฉันพิมพ์ล่อไป 3 ชม.แล้วค่ะ ขนาดลอกจากdiaryนะคะ ****
